„Zielone serce” – Roman Pisarski
„Na skwerku rosło drzewo
Szeroko, rozłożyście,
srebrzystą miało korę,
zielonosrebrne liście.
Słuchali chętnie ludzie,
przechodząc koło drzewa,
jak wietrzyk wśród gałązek
wesoło piosenki śpiewa.
Lecz przyszedł mały urwis,
ukradkiem wyjął nożyk,
bo napis chciał wyskrobać
w srebrzystej, cienkiej korze.
Wycinał powolutku literkę po literce,
nie wiedział, że pod korą
zielone płacze serce.”
W dniu dzisiejszym obchodziliśmy po raz kolejny „Święto Drzewa”. Uczniowie naszej szkoły w tym roku szkolnym posadzili drzewa owocowe - gruszę i jabłoń.
Drzewa są elementem naszego krajobrazu, przyzwyczailiśmy się do ich widoku i niestety często przechodzimy obok nich obojętnie,zapominając, jak ważną rolę odgrywają w naszym życiu i życiu całej planety – Ziemi.
Otoczmy drzewa większą troską, zadbajmy aby było ich wokół nas coraz więcej !!
Drzewa pojawiły się na Ziemi o wiele wcześniej niż ludzie i chociażby z racji „starszeństwa” zasługują na szacunek i ochronę. Przyciągają uwagę potęgą, majestatem i pięknem. Od zamierzchłych czasów uważane były za symbol życia, wolności i przyjaźni. Czczono je i sadzono dla upamiętnienia ważnych wydarzeń historycznych.
Najsławniejsze polskie drzewa to dęby: Bartek rosnący we wsi Bartków koło Zagnańska (Góry Świętokrzyskie), mający ok. 640 lat, dęby: Lech, Czech i Rus, zwane dębami rogalińskimi (rosną w Rogalinie koło Kórnika) i dąb Chrobry ze wsi Piotrowice na Dolnym Śląsku liczący 730 lat.
Drzewa są konieczne do utrzymania życia na Ziemi, ale też dodają jej uroku. Wszyscy powinniśmy o nie dbać !!
B.Grodzicka